??

 සතියට දවස් පහක් දවසකට පැය තුනක් හතරක් බස් එකේ ගත කරන මට බස් ගැන, බස් කොන්දොස්තර කොළුව ගැන කතා කරන්න නැත්නං තමයි පුදුමේ... මගීන්ට කරදරයක් නැති කොන්දොස්තරවරු, මහාම කරදරයක් හිසරදයක් වුණ කොන්දොස්තරවරු වගෙම මගීන් එක්ක බොහොම සාමකාමීව සන්තෝසෙන් ගමන යන කොන්දොස්තරවරුත් අප්‍රමාණයි...

ඒ එදා කොන්දොස්තර කොළුවම තමයි... බස් එක ස්ටෑන්ඩ් එකේ... බස් එකට නගින්න මම දොර ළඟ... දොර හරස් කරගෙන කොන්දොස්තර කොළුව හිඟන ගෑනු කෙනෙක් එක්ක රණ්ඩු වෙනව... හිඟන ගෑනු කෙනත් අතාරින්නෙ නෑ... බස් එකට නගින්නමයි කල්පනාව... කොළුවත් ඒ වගෙමයි... නගින්න දෙන්නෙම නෑ... මිනිත්තු කීපෙකින් කතාව ඉවරයි... කොළුව කෑගහනව...පැරදුන හිඟන ගෑනු කෙනා ඈතට යනව... මම බස් එකට නගිනව... ඒ එදා කොන්දොස්තර කොළුවම තමයි...

මේ කොළුව බොහොම පුංචියි... Fun loving... මේ කොළුව එක්ක මට අමනාපෙකුත් නෑ.. වලියකුත් නෑ...නිතර යන එන මගීන් එක්ක බොහොම හිතවත්... මාරුසල්ලි දෙන්න බැරි වුනා කියල අමනාපයක් නෑ... අද බැරි නං හෙට හරි ඉතිරි සල්ලි ගන්න පුළුවන්... ඒ විතරක් නෙවෙයි හැන්දෑවට බස් එකේ ගමනාන්තෙ කිට්ටු වෙද්දි රුපියල් පන්සීයක් දාහක් මාරු කරගන්න වුණත් අමාරුවක් නෑ... ඒ විතරකුත් නෙවෙයි බස් එකෙන් බැහැගන්න අමාරු වයසක කෙනෙක්ට බෑග් එකක් වුණත් බිමින් තියල දෙන්න මේ කොළුව ටක් ගාල ඉදිරිපත් වෙනව...

මේ කොන්දොස්තර කොළුවට මගීන් එක්ක කිසිම ඇයි හොඳයියක් නෑ... ඉතිරි සල්ලි කීයක් හරි වංචා කරගන්න පුළුවන් නං ඒකත් කරනව... ඒකත් කමක් නෑ... ඔක්කොමට වඩා අමාරු බස් එක දුවන්නෙ පාර තමන්ගෙ වගේ... බස් එකත් තමන්ගෙ වගේ... ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක් නෑ වගේ... කොන්දොස්තර කොළුවක් වේගෙන් යං කිව්වම වේගෙන් යනව.. කොට කොට යං කිව්වම කොට කොට යනව...

මේ හැම කොන්දොස්තර කොළුවටම හිතවතුන් ඉන්නව...හිනා වෙන්න දන්නෙම නෑ කියල හිතුවට ඉඳල හිටල හිතවතෙක් එක්ක්ක හිනාවෙවී කතා කරනව... අර මුස්පේන්තු ගති අතෑරල... බස් එකේ යන මගීන් එක්ක නිතරම රණ්ඩු වෙන්න බලාගෙන ඉන්න කොන්දොස්තර කොළුවටත් හිතවතුන් ඉනන් එකනෙ වැඩේ...

කොයි වෘත්තියට ගියත් අපිට අපේ පුද්ගලිකත්වය පුද්ගලික ගතිගුණ අතාරින්න බැරි බවද කොන්දොස්තර කොළුව මට කියන්නෙ...හිතුවක්කාර දඩබ්බර කොළුවෙක් මේ වෘත්තියට ගියාම මගීන් එක්කයි අනිත් බස් එක්කයි රණ්ඩු වේගෙන තමන්ගෙ බස් එක දුවද්දි, ඊට වඩා ටිකක් මෘදු කොළුවෙක් මේ වෘත්තියට එකතු වුණාම මගීන් එක්ක රණ්ඩු නොවෙන, මගීන්ට නොබනින  කොන්දොස්තර කොළුවෙක් වෙනවද?

කොයියම්ම වෘත්තියක්වත් එයට බැඳෙන්නාගේ පුද්ගලිකත්වයෙන් ස්වායත්ත නැද්ද? මිනිස්සු... ඒ මිනිස්සුන්ගෙ ජීවන රටා, එයාලගෙ පෞරුෂත්වයේ විවිධත්වය මේ ඔක්කොම එකතුවෙලා වෘත්තිකයා නියෝජනය කරනව...

එහෙම නං.. ඒකෙ අනිත් පැත්ත...

වෘත්තිය විසින් එය කරන්නා හික්මවනවද කියලත් ප්‍රශ්නයක් තියෙනව... වෘත්තියක් එය කරන්නාට ඇසුරට ලැබෙන මිනිස් කණ්ඩායම තීරණය කරනව බොහෝ අවස්ථාවලදි... එතකොට...

එහෙම නං හැඟීම් දැනීම්වලින් පාලනය වෙනවට වඩා මුදල් ඉපයීම හා නීතිය මගින් පාලනය වෙන රටවල්වල බොහොම ආචාරශීලී යයි හැඟෙන නමුත් යාන්ත්‍රිකව හැසිරෙන ස්තුතිවන්තවන උදව් කරන කොන්දොස්තරවරුන් රැඳෙන්නෙ රැකියා සුරක්ෂිතබව ඔහුගේ ආචාරශීලීබව මත රඳා පවතින හින්දද?
හැම බස් නැවතුමේම බහින මිනිස්සුන්ට, සල්ලි දානකොටම, "අරිගතෝ ගොසයිමස්" කියන ඔහු සිය පුද්ගලිකත්වයෙන් මිදුන වෘත්තිකයෙක්ද එහෙනං...