හිම කුණාටුවෙ රැයක...

කැකුළු පොබයන වසන්තය

අද හෙට ම එයිදෝ බල බලා...

ඉපල් අහසට යොමා දිය බිඳු

අයදිනා යැදුමක් අසා...

අහස නුඹ හැඬුවා...

මෙතුවක් කලක් ශිශිරයේ පීඩා

උහුලමින් හරිතය දරා

උන්නු අතුඅග හිම පියලි වී

රැඳෙන දිය බිඳු බල බලා

පොළව නුඹ හැඬුවා...

මන්දාරමේ සිරි වින්ද මා නෙතු

සුදු පුලුන් කැටි අසිරි දැක දැක

කොහොම යන්න ද

සිතා මග රැඳුනා...

කොපුල් දවනා හිම පියල්ලෙන්

මිදී උණුසුම සොයා යනු රිසියෙන්...

උනුන් පරයා දිවෙන දන අතරේ...

හිම පියළි සිඹිමින්

කුමට රැඳෙනව දෝ...

මළවුන්ගෙ නගරයෙ

කිරි ගරුඬ ටැම්

මුදුසරින් ඇසුවා...