ඇගේ මළගම නොදුටු මා සිත...

එවක නව යොවුන් වියේ සිටිය ද මිතුරු මිතුරියන් හා ගත කිරීමට වඩා ඈ හා දොඩමළුව සිටිම මට ප්‍රිය විය. ඉතා රසවත්ව කෑම පිසින ඈ මා ප්‍රිය කරන කෑමක් සාදාදෙන්නට උත්සුක වූයේ මගේ ම අම්මා මෙනි. ඒ වනවිට මගේ අම්මාගේ අසීමිත ප්‍රවේශම් කිරීමෙන් හෙම්බත්ව සිටි මට ඇගේ ළඟ ජීවත් වීම සතුටක් විය. ඈ උණ හෙම්බිරිස්සාවකට බෙහෙත් අහුරු ගණන් ගිලින්නට සිදුකළේ නැත. එය ඉවසා දරා ඉන්නට හුරු කළාය. කෙටියෙන්ම ඈ ජීවිතය දරා ඉන්නට මා හුරුකළාය.

දුකක් දැනුන කළ ද සතුටක් දැනුන කළ ද එසේත් නැතිනම් හේතුවක් නැතිවම ද ඈ ළඟට ගොස් ඈ හා දොඩමළුව ඉන්නට මම ප්‍රිය කළෙමි. ඈ ද එසේමය. මට අම්මා නොවූව ද ඈ අම්මා මෙන්ම මා කියන දේ ද නොකියන දේ ද සිතන දේ ද සියල්ල වටහාගත්තාය. අප ගැන කතා කිරීමට ඇති සියල්ල කියා අවසන් වූ කළ අප දෙදෙනා පොත් පිටු අතර මැවුණ චරිත සමග ජීවත් විමට පටන් ගන්නෙමු. අප ගැන කතා කරනවාටත් වඩා එය අප දෙදෙනාටම ප්‍රිය වූ මාතෘකාවක් විය. හැමවිටම අප දෙදෙනාගේ අදහස් සම නොවූව ද කිසිවිට මතගැටුමකින් ඒ සාකච්ඡා නිමා නොවීය.

----------------------

එක්තැන් නොවුණද ඈ කෙමෙන් දුර්වල වූවාය. එවක ද ඈ පුවත්පතක හෝ යමක් කියවීමට උත්සුක වූයේ කියවීම ඈ තුළට කිඳා බැස තිබුණ හෙයිනි. කෙමෙන් තනිකම ඈ වෙළාගනු මට දැනිණ. දුර්වල වන ඈ දැකීම දුකක් වුව ද හැකි හැමවිට ඈ දැකීමට එකල ද මම ආසා කළෙමි. ඈ ද පෙර මෙන්ම සිය සිත මා ඉදිරියේ විවර කළාය.

දූ දරුවන්ට සිය යුතුකම් ඉටුකර අවසන නිදහසේ ජීවත් වූ ඈ, ඔබ මා දකින උපාසිකාවක නොවූ නමුදු බොහෝ දුරට ආත්මාර්ථය හීන කළ ආශාවන් අඩු තැනැත්තියක වූවාය. ලෝකයාට පෙනෙන්නට පින්කම් නොකළ ද, ඈ කළපින් බොහෝ විට ඔබටත් මටත් කළ නොහැකි බව නම් මම දනිමි. ඒ නිසාම ඈ සිය අවසන් කාලය ගතවන බව දැන හුන් සේම, ඒ ගැන බියක් හෝ පසුතැවිල්ලක් ද නොවින්දාය.

ඈ තවදුරටත් නැත.

ඇගේ මළගමට සහභාගී විමට මසිත ඉඩ නුදුන්නේ මන්දැයි මට අද ද සිතාගනු නොහේ. ඊට සහභාගි නොවීමට මට හේතුවක් තිබුණේ නැත. එහෙත් එහි යෑමට මා අකමැති වූ හේතුව ජීවමාන ඈ මසිත තබා ගැනීමේ ආශාව හෝ අනෙකක් වන්නට ඇත.

ඈ මෙලොව හැරගොස් මේ වනවිට වසර පහක් පමණ ගතව ගොස්ය. ඇගේ මළගම තිබුණේ කුමන මාසයේද වත් යන්න මගේ මතකයේ නැත.  එහෙත් අද උදෑසන ද ඈ නැවතත් මගේ ලෝකයේ ජීවමාන වූවාය.

සේයා රුව:
http://www.flickr.com/photos/95112192@N00/5258649391/