ඇරයුම හා අභියාචනය

පළමු හිම පතනයට ඇරයුමයි...
 

කලු අහස...
පාට නැති පොද වැස්ස එව්වාට

සී කඩක සීරුවට
හෝ අනෝරා වැහි සතක්
චුරු චුරුව එකදිගට වැ‍ටුණාට
දැණුනෙ නැහැ
සිහිලසක් ඒ හැටිම
වැහි බින්දු..
උන් ඔහේ ගලනවා
විඩෙන් විඩ අතරමග නැවතුණත්
උන් දිනක මහ මුහුද දකිනවා
ලද සිහිල ගිනි අව්ව දවනවා
නැවත මා පිපාසෙන් පෙළෙනවා

ටික කලක් මගේ හිත රවටන්න
හිම පොරෝනය ඇතුළෙ ගුලි වෙන්න
හිරි වැටෙන තුරු දෙවුර තෙරපන්න
නිහඬවම හෑල්ලුවෙ පාවෙමින්
ඔබ ඉතින් මා වෙතට පැමිණෙන්න
වැහි සේම හිරු ‍රැසක තෙද බෙලෙන්
ගියත් මා හැරපියා ඔබ දිනෙක
හිරි වැ‍ටුණ හිත මවෙත තිළිණ දුන් නිසාවෙන්
දැනෙණු නැහැ ඒ තරම් ලතැවුලක්

ගිනි වැදුණු හදවතින් ලියන්නෙම්
මම ඔබේ මහ පොළොව සෙනෙහසින්...

http://nethu-ulpatha.blogspot.com/2010/10/blog-post.html

------------------------------------------------

පමාකළ මැන පළමු හිම පතනය...

අනේ උඹ පොද වැස්ස මොනතරම් සුන්දර ද...
උඹ ඔහේ ගලනවා සිහිලසින් තෙමාගෙන
මුලු හිතම, මුලු ගත ම....
තෙද බිඳුන ගිනි අව්ව බලාගෙන ඉන්නවා
අසරණව....මම වගෙම
ආයෙමත් වසන්තය එනතුරා....
සිපගන්න පොද වැස්ස...

කළු අහස මට එව්ව
පොද වැස්ස පණ පෙව්ව
සුන්දරම වසන්තය
නිමාවේ හිම පියලි
සැහැල්ලුවෙ පාවෙලා
ඇවිත් සිපගත් නමුත්
දෙකපොලම දවාලන රුදුරුවූ සීතලක් !!
ලස්සනට පේන උඹ, හිරිවට්ටවන හිතම
එපා උඹ මට එපා මගේ හිත රවටන්න
හිරි වැ‍ටුණ හිත හැඟුම් මුදාලූ නිසාවෙන්
ඒ තරම් ලතැවුලක් නොදැනුණත්

ගිනි වැදුනු හදවතින් ලියන්නම් ඉතින් මම
නුඹේ කියා හිතාගෙන මුලු හිතම මිරිකෙව්ව
නුඹෙ නොවුණ, මහ පොළව.... කම්පාවෙන්

-------------------------------

නෙතු අක්කට....

කාලෙකින් එකම එක

කවක්වත් ලියන්නට

නොහිතිච්ච මගේ හිත

එක කවක් නොව දෙකක්

ලියන්නට පෙළඹෙව්ව

අක්කෙ, අහගෙන ඉන්න

සීතලට කැමති නෑ

පොඩිත්තක්වත් මම

හිම වැස්ස සිහිවුණත්

හිතලෙන් ගැහෙන මම

කම්මැලිම කම්මැලියි
කිසිම කිසි වැඩකට

ගෙදරමයි මගෙ හිතට

එන්නේම එතකොට...

ඒ වෙලාවට ඉතින්

හොර කෙල්ල තමයි මම

ඔයා කියනව වගෙම...
හිම වැස්ස දිහාවේ
ඔහෙ බලාගෙන ඉන්න...
ඔන්න ආයෙම ඉතින්

පළමු හිම පතනයට

ඇරයුමක් නම් එපා...

ඒ නිසාවෙන් හොඳ ද...