මන්දාරම් වැහි වැටෙන්න
ගිනියම් වූ දිවි කතර ට
පොද වැස්සක අසිරි පලක් නෑ...
අහස දෙබෑ කර නැගෙන්න
විදුලි අකුණු මවාලන්න
මොර සූරන මහ වැස්සක
තෙමුණු දිනක් මතකයෙවත් නෑ...
ජීවිතයේ නියංසාය
නිමාකරන මන්දාරම
මග බලනා මගෙ දෑසට
මහ වැස්සක නිමිති පලක් නෑ..
නෙත සැඟවූ කඳුළු බිංදු
වැහි ඇල්ලක දියකරන්න
කල් බලනා දෑස රිදේ
මාරුත මිස මේඝය තව නෑ...
ඉඩෝරයක පෙලීම...
ReplyDeleteලස්සන් පදපෙල රූප සංකලනයෙන් තවත් ඔපවත් කරලා.
වඩාත් සිත් ගත් කොටස:
මේඝ වළා මුදාලන්න
මන්දාරම් වැහි වැටෙන්න
ගිනියම් වූ දිවි කතර ට
පොද වැස්සක අසිරි පලක් නෑ...
බලා ඉමි
ReplyDeleteඑනතුරු උඹ
මලානික
අහස දෙස......
දර ගත
නොහුණු සඳ.....
රිවි රජුන්
ඔද තෙද.......
ගිණි දාහය නිවාලන්න
ReplyDeleteමහමේඝය නැතිවුනාට
නිරුදක වූ වැලි කතරට
පොද වැස්සේ අගය නිමක් නෑ
අහස තදින් ගිගුරුවාට
විදුළි අකුණු මතුකලාට
පෑයු ඒ රිදී දහරෙ
ලස්සන නම් කියල නිමක් නෑ
නියං සාය කෙලවර බව
කියවාලන මන්දාරම
හඬන උඹේ හිත් පොඩියට
වස්සානය ගෙනෙනවමයි ඒකෙ දෙකක් නෑ
නෙත කඳුලැළි සැඟවුවාට
මුහුකරන්න මහ වැස්සට
ඒකඳුලැළි පිසදාලන
මේඝය තව වැඩි ඈතක නෑ
සුලා..
රිවි රජුන් ඔද තෙද
ReplyDeleteදරනු බැරි
මහ පොළවට
මේඝය ඇවිත්
අද සැන්දෑ වරුවෙම...
කවි පද වැල් අමුනද්දී
ReplyDeleteගිණි දාහය නිවාලන්න
වැලි කතරට පොද වැස්සක
අගය හිතට මතක් වුණේ නෑ...
අහස තදින් ගිගිරුවාට
රිදී දහර මතු වුනාට
අද වෙනතුරු අඳුරු අහස
මේඝය වී කඩා වැ‍ටුනෙ නෑ...
නියංසාය කෙළවර කර අද හැන්දවේ වහිද්දි
හිතේ පිපුන සිනා කැකුළු
නිල් අහසට විසිකරන්න
අමතක වුණෙ නෑ...
පොද වැස්සට ඔබ තෙමෙන්න
ReplyDeleteපමා වෙනවා මම බොහෝම
වෙන කරන්න කිසිම දෙයක් නෑ
අතීතයේ එක් දිනකදි
විදුලි අකුණු පිරි සවසක
අප තෙමුනා මහ වැස්සක
ඔබට මතක නෑ
ජීවිතයම කතරක් වුනි
හැර යන්නට සිදුවූ පසු
ඒ මතකය මා රිදවුව
හඬා පලක් නෑ
ඔබේ නෙතින් වැටුණු කඳුළු
බලන්න බැරි නිසයි පමා
මගේ සිතට සමාවෙන්න
මට තවමත් බෑ...!
අතීතයේ බෝ දිනවල
ReplyDeleteඅපි තෙමුණා මහ වැස්සට
අපි වෙන්වුණ නමුත්
තාම වැස්ස වෙනස් නෑ...
හැඬූ කඳුලු දිය කරවා
ගලාහැලෙන වැහි ඇල්ලක
ජීවිතයේ වස්සානය
සොයාගන්න තවම පමා නෑ
අපූරු පද පෙළක්..
ReplyDeleteව්‍යංගාවෙන්දෝ අරුත කියන්නේ...?
ReplyDeleteම්..ම්ම්
ReplyDelete