පහන් සිල

මේ අමාවක රාත්‍රියයි... ගනඳුර දැඩිය... ගනඳුර බිඳක් හෝ පලවා හරින්නට සඳ එළියක සේයා මාත්‍රයකුදු නොවැටේ...

සැලෙන පහන්සිල වරෙක නිවීයාමට තතනයි. මඳ පවනේ දැවටෙන පහන් සිල සැලුනද ඒ නිවා දමන්නට තරම් සුළඟ සවිමත් නොවේ.

පොල්තෙල් දැවෙන මුදු සුවඳ සුළඟේ දැවටී මට ද දැනේ. පන්සලේ බුදුරුව අබියස පහනක් දැල්වූ මොහොතක හිත ට දැනුන සෞම්‍ය වූ ශාන්තිය, පහන් සිලේ චමත්කාරය කැටිකොටගත් හැන්දෑවේ අසිරිය වන්නට ඇතැයි මට දැන් සිතේ. එහි වූ ශාන්ත බුදුරුව, මසිත අපමණ වේලාවක් නිසොල්මනේ රඳවා ගන්නට සමත් විය. නිතර ම සසල වන, ඉක්මනින් විඩාපත්වන, මාසිත කිසිදු විඩාවකින් තොරව බොහෝ වෙලාවක් එකම අරමුණේ රඳවන්නට ඒ බුදු රුව ද පහන්සිලද අපමණ ශාන්ත විය.

පහන් සිල ගන අඳුර මැද දැල්වේ. හාත්පස නැගෙන දැඩි අඳුර මකාලීමට ඒ ප්‍රමාණවත් නැති නමුත් පහන අවට මෘදුවූත් සෞම්‍ය වූත් ආලෝකයක් ‍රැඳේ. සෙමින් සැලෙන බෝ පත් ද සෙමින් ගලායන ඇල පාරේ සිලිසිලිය ද මේ දැහැන නොබිඳින්නට තරම් ප්‍රවේසම් වේ... සුළඟේ දැවටෙන හෙන්දිරික්කා මලක සුගන්ධය මේ දිව්‍යමය සැන්දෑවේ උරුමය ට හිමිය.

අද සැඳෑවේද මම පන්සල අසලට ම ගියෙමි. පන්සලේ පිවිසුම් දොර‍ටු වසා ඇත. විවර ව තිබුණද ඉටිපහනක් දැල්වෙන ආලෝකයෙන් පිදෙන එහි මා දු‍ටු සෞම්‍ය වූත් ශාන්ත වූත් බුදුරුව නැත.

...............................................................................................

දැන් දැවෙන්නේ පහනේ අවසන් තෙල් බිඳයි. මොහොතකින් පහන් වැටිය දැවීම අරඹනු ඇත. ඊට පෙර ඉතිරි තෙල් බිඳත් ඊට එක් කළ යුතුය. ඉන්පසු පහන්සිල නිවීයනු දකිනු නොරිසි මා සිත ද කැටිව මා යා යුතුය.

අන්ධකාර රාත්‍රියක දැල්වෙන හුදකලා පහන්සිලක අසිරිය විඳින්නට මසිත ආයාචනයක බැඳේ... තවත් අසීමිත දින ගණනක් මසිත ඒ වෙනුවෙන් පෙරුම් පුරනවා ඇත...

Photo : http://www.flickr.com/photos/51058104@N00/3527891292