ගුරුගීතය ...

දිල් සොයුරිය අකුරු කළ අල්තිනායිගෙ ලියමන...

සේද මීඳුම් සළු ලෙහාගෙන
අනන්තය තෙක් පියඹනා ලා අඳුර
හදවතේ ගැඹුරුම තැන සොයන සඳ
සිනාසෙයි ගෙවීයන කාලය
ප්‍රේමයෙන් ඔකද උන තරුණ සමයට
ආදරණීය දුයිෂෙන්……
කෝ කොහෙද
කොතැනකද නුඹ…………

ලතවෙන්නෙමි තවම මම
සීත ගං ඉවුරු යා කෙරුව
අයිලය හැරදා යා නොහැකිව
ආදරණීය දුයිෂෙන්…
ඇහුනාද පෙණ පොදක විලාපය
අහෝ….
ඒ නොවෙද මගෙ අතීතය….

වියළුන සිත් බිම් කඩ වෙත
වස්සානයේ පහස රැගෙන
අයිලයට එනවාද දුයිෂෙන්
ලද බොළඳ පෙම්වතිය
නුඹේ අල්තීනායි
මියැදෙන්නට පෙර…

මා අකුරු කළ දුයිශෙන්ගේ ලියමන...

අයිලය හැරදා
යාගන්න
බැරි වෙලා
ලතැවෙනා අල්තිනායි...

පොප්ලර් ගස් අතර අතීතය
වල දමා
හිනා පොදකුත් ‍රැගෙන
අනාගතයට යන්න...

නුඹට හිත බැඳි
බැඳුම් එලෙසමයි...
පොප්ලර් ගස් වගෙම
නිසලයි...
සුන්දරයි...

අයිලයේ ‍රැ‍ඳෙන්නට
බෑ ඉතින් නුඹට තව
අනාගතය ට නුඹ ව
ඕනෙමයි..
මගේ සෙනෙහස
සු'පැතුම් ද ගෙන
යන්න වෙන් වී ඉතින්
ආයුබෝවන්...

මම දුයිශෙන්...

මා දු‍ටු වර්තමානය...

ටියුෂන් කඩ පිල් ඇතුලේ..
ශිල්ප සතර විකිණෙද්දිත්
දුයිශෙන් ලා මම දු‍ටුවා..
දුයිශෙන් මට මුණගැහුණා...

සරසවියේ නා නා විධ
දේශකවරු අතරමැදත්
දුයිශෙන් එක වරක් නොවේ
දෙතුන් වරක් මුණගැහුනා...

දුයිශෙන්ලා නුදු‍ටුව නුඹ
හැරී බලන් තවත්
වරක්
තාමත් දුයිශෙන් මේ ලොව
ජීවත් වෙනවා...
අල්තිනායි නොවුන මටත්
ඉඳහිටවත් හමු වෙනවා....

Photo:http://www.nwpphotoforum.com/ubbthreads/JM_Pieces/2007_Interviews/Isaac/kashmir2.jpg