වැල්ල දිගේ කෝවිල් ගිය තංගමනී නංගියේ...

වැඩ කරන අතරෙ 'මිහිල රේඩියෝව' අහගෙන ඉ‍ඳෙද්දි එහි විකාශය වුණ ගීතයක්.. මේ දවස්වල මම අතින් ගීත ගැන ලියවුණා වැඩියි කියල හිතුනත් ගීතය මගෙ හිත ඇතුලෙම ගිහින් නතර වුණ නිසා මට ඒක ගැන ලියන්න ම හිතුන...




බාහිර ලෝකෙ මොනතරම් බෙදීම් ප්‍රශ්න ගොඩ ගැහිල තිබුණ යුගයක වුණත් සරසවිය ඇතුලෙ ආදරණීය ම මිතුරු මිතුරියන් වුණ, ඒත් අද ඈත්වෙලා ගිහින් කාලෙකින් මුණ නොගැහුන සත්‍යා, උමා ඇතුලු ආදරණීයම යහළුවන් කිහිප දෙනෙක් හිත ඇතුලෙ සක්මන් කරන්න ගත්ත.. ගීතය අහද්දි..ගීය හිතේ නතර වුණෙත් ඒ හින්දම ද මන්ද..

විශේෂ අවස්ථාවක සත්‍යා ගෙ දිගු කෙස් කළඹෙ ‍රැ‍ඳෙන පිච්ච මල්දම ආපහු මැවිල පේනව ගීය අහද්දි මට...

කාලය මොනතරම් නම් දේවල් වෙනස් කරල ද..

සුනාමි ඛේදවාචකය අත්විඳි දියණියක් ගැන ගැයෙන ගීයක්.. ඒ වගෙම සිංහල දරුවෙක් ඇගේ දුකට සංවේදි වන හැටි ගැයෙන ගීතයක්..
සෝමතිලක දිසානායකයන්ගෙ ගී පද රචනය රෝහණ වීරසිංහයන්ගේ සංගීතයෙන් හර්ෂණ දිසානායකගේ සහ කස්තුරි සූර්යකුමාර් ගෙ හඬින්

පිච්ච කැකුළු මල් මාලය
කොණ්ඩෙ පලන්දා සුවඳට..
වැල්ල දිගේ කෝවිල් ගිය තංගමනී නංගියේ...
අම්ම අප්ප කොයි ගිහින්ද
ඇයි තනියම පංසලේ..
අර සුවඳ හමන පිච්ච කැකුලු කෝ අද උඹෙ කොණ්ඩයේ...

අම්ම අප්ප ගියා උදෙන් වැඩට මාලු වාඩියේ
මහ මුහුද ඇවිත් දෝරෙ ගියා වාඩියවත් නෑ එහේ
වෙච්ච කරච්චල් කියන්න සාමිත් නෑ කෝවිලේ
ලොකු හාමුදුරුවො අපට ඇවිත් ඉන්න කිව්ව පංසලේ..

කැඩිච්ච කෝවිල හදන්න ටික දවසක් යයි නගේ
අපි බුදුසාදුට වැඳල අහමු අම්ම අප්ප ගැන නුඹේ..

මෙච්චර කල් කවදාවත් පංසලටකට නෑ ගියේ
අපි හැමදාමත් දුක කීවේ දෙවියන්ටයි කෝවිලේ

දෙවියො බුදුන් කාටත් දුක තේරෙනවා එක වගේ..
අපි බුදුසාදුට වැඳල පස්සෙ කෝවිලටත් යමු නගේ..

ඒ නම් මට කියාදෙන්න වඳින විදිය පංසලේ..
බුදුසාදුට පූජා කරන්න පිච්ච මලක් වෙයි අගේ..

අත්පොඩි දෙක එකට තියල වඳින ලෙසම කෝවිලේ
සුදු අරලියමල් පූජා කරමු ඒවත් සුවඳයි නගේ..