
නුඹේ රිදවුම් ළඟදි..
නෙත් කෙවෙනි කඳුලකින් බොඳවුනා..
කඳුළු වැස්සක් වෙලා
මගෙ දුක නෙත් අගින්
ගිලිහුනා...
ඒ කඳුළෙ දියවෙලා බැඳි සෙනෙහෙ
සිත් මලින් සේදුනා.....
කඳුළු දුක කවි පෙළක දැවටිලා..
පත් ඉ රුව මත අකුරු මතු කළා....
නුඹ ආයෙ ආ නමුදු...
ඒ අකුරු ආයෙමත්
සිත තුළට යන්නෙ නැහැ....
සෙනෙහස වෙලා...
ලස්සනයි...
ReplyDeletethanks Rava
ReplyDelete